Rahel Rosalie Sternberg



Rosalie Rahel Sternberg, z domu Mildenberg
urodzona 13 lipca 1904 roku
w Vöhl, Hesja, Niemcy

Rodzice
Salomon Mildenberg: urodzony 29 czerwca 1857 r. w Vöhl,
Amalie Mildenberg: urodzona 30 marca 1872 r. w Rosenthal

ślub:  4 czerwca 1931 roku w Vöhl, 

mąż
Martin Sternberg
urodzony 18 lipca 1903 roku
w Katzenfurcie, Hesja, Niemcy

dziecko
Günter Sternberg 
urodzony 20 sierpnia 1932 roku
w Sachsenhausen, Hesja, Niemcy

Rosalie Mildenberg urodziła się 13 lipca 1904 roku jako najmłodsze dziecko Amalie i Salomona Mildenbergów. Jej starszy brat, Max, przyszedł na świat 6 stycznia 1902 roku. W 1910 roku kupiec Salomon Mildenberg nabył mieszkanie nad synagogą w Vöhl, przy alei Mittelgasse 7. Był on także członkiem miejscowego chóru męskiego.
4 maja 1931 roku Rosalie Mildenberg poślubiła w synagodze w Vöhl Martina Sternberga. Rok później na świat przyszedł ich syn, Günter Siegfried. 
Gdy narodowi socjaliści zabronili Żydom nauki w Vöhl, Günter został wysłany przez rodziców do żydowskiego gimnazjum we Frankfurcie. Zamieszkał tam w żydowskim domu dziecka, prowadzonym przez fundację Flörsheim-Sickel-Stiftung. Gdy w 1940 roku budynek, w którym mieścił się dom dziecka, został skonfiskowany, uczniowie musieli wyprowadzić się do żydowskiego sierocińca. W październiku 1941 kilkoro dzieci, w tym wówczas 9-letniego Güntera, odesłano do rodziców.
Wiosną 1942 roku rodzina Sternbergów musiała przeprowadzić się do obozu zbornego we Wrexen. Pod koniec maja zostali przewiezieni pociągiem do Kassel, a tam przetransportowano ich do punktu zbornego (niem. Sammelstelle) w sali gimnastycznej w Zespole Szkół, mieszczącym się przy ulicy Schillerstrasse. Tam zostali zarejestrowani i poddani przeszukaniu w celu znalezienia rzeczy wartościowych.
Rankiem 1 czerwca 1942 roku rodzina Sternbergów, wraz z 505 innymi Żydami z okręgu Gestapo Kassel, transportem specjalnym nr Da 57, została deportowana do Sobiboru. Pociąg przejeżdżał m.in. przez Chemnitz i Halle, gdzie do wagonów wpędzono kolejne setki ludzi.
Oficjalnie celem transportu była Izbica, żydowskie miasteczko w dystrykcie Lublin, które służyło narodowym socjalistom jako getto tranzytowe. Pierwszym celem transportu była bocznica kolejowa obozu pracy przymusowej na starym lotnisku w Lublinie (niem. “Alter Flugplatz”). Z transportu wyselekcjonowano ok. 80 osób, w tym Martina Sternberga, do pracy przymusowej w tym obozie. Jak ustalono, Martin Sternberg zmarł w dniu 5 września 1942 r. w obozie koncentracyjnym na Majdanku.
Transport nr Da 57 dotarł do Sobiboru w dniu 3 czerwca 1942 roku. Przyjmuje się, że Rosalie i Günter zostali zamordowani bezpośrednio po przybyciu do obozu zagłady. Brat Rosalie Sternberg, Max Milderberg, został kupcem. Był również aktywny sportowo w różnych stowarzyszeniach. 14 grudnia 1930 roku pojął za żonę Marie Luise Thomas, ewangeliczkę, córkę rzemieślnika. Ślub odbył się w obrządku ewangelickim. W 1931 roku urodziła im się córka, Gisela, którą ochrzczono w obrządku ewangelickim. 
Związek Marie i Maxa nie był dobrze widziany przez rodziców męża, dlatego jego relacje z rodzicami pogorszyły się. Relacji Maxa i jego matki nie zmieniła również śmierć ojca w 1934 roku.
Dzień po nocy kryształowej, 10 listopada 1938 roku, Max Milderberg i jego szwagier, Martin Sternberg, zostali aresztowani, przewiezieni do Kassel, a dwa dni potem deportowano ich do obozu koncentracyjnego Buchenwald koło Weimaru. Z obozu zwolniono ich dopiero 7 lutego 1939 r. Mężczyźni wrócili do Vöhl. 
Dzięki pismom żony Maxa do konsulatu Dominikany i wniesieniu “opłaty za podróż” w oddziale Gestapo w Kassel, udało się Maxowi uzyskać pozwolenie na opuszczenie Niemiec. Kilka dni po zwolnieniu z Buchenwaldu Max opuścił Vöhl i udał się najpierw do Belgii, a następnie do Francji. Tam został jako nielegalny imigrant internowany w różnych obozach na terenie nieokupowanej Francji. Mimo tych okoliczności Max utrzymywał kontakt listowny ze swoją żoną z Voehl. Pod wpływem namów męża i najbliższego otoczenia Marie Luise rozwiodła się z Maxem.
Przy wsparciu swojej szwagierki i szwagra zwróciła się o pomoc dla męża do żydowskiej organizacji pomocowej w Genewie. Miało to dla nich przykre następstwa. Zostali oskarżeni o nawiązanie bez zezwolenia kontaktów z wrogą organizacją i za to otrzymali kary od 3 do 6 tygodni pozbawienia wolności.
Na przełomie sierpnia i września 1942 roku Max znalazł się w obozie przejściowym w Drancy pod Paryżem. Stamtąd został on, wraz z 999 Żydami, konwojem nr 28, deportowany do obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau w okupowanej Polsce.                                          W kartotece więźniów obozu Auschwitz-Birkenau nie ma dokumentów na nazwisko Max Mildenberg. Najprawdopodobniej został on bezpośrednio po dotarciu do obozu zamordowany w komorze gazowej, podobnie jak 877 innych Żydów.
Po wojnie Marie Luise wraz córką zamieszkała najpierw w Wuppertalu, a w 1950 powróciła do Vöhl, gdzie zamieszkała i podjęła ponownie pracę położnej.
W 1956 roku anulowała swój rozwód z Maxem. Gdy zmarła w 1975 roku, jej córka, kazała na nagrobku matki wygrawerować także imię i nazwisko swojego ojca.