Henia Felenbaum, z domu Flantzman
urodzona w 1894 roku w Lublinie, województwo lubelskie, Polska
mąż
Moshe Felenbaum
urodzony w 1892 roku w Lublinie, województwo lubelskie, Polska
dzieci:
Shimon Szymek Felenbaum
urodzony w 1921 w Lublinie, województwo lubelskie, Polska
Hela Felenbaum
urodzona 25 listopada 1925 roku w Lublinie, województwo lubelskie, Polska
Heniek Hershel Felenbaum
urodzony w 1928 roku w Lublinie, województwo lubelskie, Polska
Rodzina Felenbaumów mieszkała w Lublinie, mieście w dzisiejszej wschodniej Polsce. Rodzina posiadała własny dom, dzieci uczęszczały do szkoły powszechnej i dorastały w mieszczańskim społeczeństwie.
Pod koniec września 1939 roku niemiecki Wehrmacht zajął Lublin i przez to sytuacja rodziny drastycznie się zmieniła.
Hela Weis, jedyna z całej rodziny ocalała z Holokaustu, opowiadała później, że zimą 1940 roku rodzina została wywieziona pociągiem do Rejowca. Z tamtejszego dworca musieli oni biec do odległej o 15 kilometrów wsi Siedliszcze. Tam, podobnie jak w wielu innych miejscach w Polsce podczas niemieckiej okupacji, założono obóz pracy. W obozie pracy w Siedliszczach, w złych warunkach bytowych, musieli wykonywać przymusową pracę przy osuszaniu terenu. Mniej więcej rok później odbyła się selekcja, a wszystkie osoby starsze i niezdolne do pracy zostały zabite. Ten los spotkał również Henię i Moszego Felenbaumów. Hela Weis twierdziła, że słyszała później, że jej rodzice zostali najpierw wywiezieni do getta we Włodawie, a następnie deportowano ich do Sobiboru, gdzie zostali zamordowani w komorach gazowych. Ona sama oraz jej dwaj bracia zostali wywiezieni do oddalonego o kilka kilometrów obozu pracy w miejscowości Staw, gdzie umieszczono ich we młynie. Tutaj Hela poznała Zeldę Kelberman (Metz), Esther Terner (Raab) und Reginę Feldman (Zielinski), które także należą do ocalałych z Sobiboru. Krótko przed Świętami Bożego Narodzenia obóz w Stawie został rozwiązany. Pozostałych przy życiu zawieziono furmankami do Sobiboru. Szymek, starszy brat Heli, próbował podczas jazdy uciec do lasu, ale został zastrzelony przez strażnika. Po przybyciu do Sobiboru Hela została wybrana do pracy. Jej młodszy brat, Heniek, nie miał takiego szczęścia, został, podobnie jak zdecydowana większość przybyłych ludzi, zamordowany w komorze gazowej w obozie III. W kolejnych miesiącach Hela pracowała w szwalni, potem w pralni, a następnie w obozowym ogrodzie. Podczas powstania, 14 października 1943 roku, udało jej się uciec. Po tym, jak po ucieczce razem z Abrahamem Marguliesem błąkali się przez pierwsze dni po lasach i ze strachu poruszali się tylko nocą, spotkali grupę innych uciekinierów z Sobiboru. Ukrywali się oni w rozległych okolicznych lasach. Na początku 1943 roku Hela przyłączyła się do grupy rosyjskich partyzantów. Po przybyciu Armii Czerwonej, wstąpiła jej szeregi. Podczas marszu w głąb Rzeszy Niemieckiej została wielokrotnie ranna. Po wojnie poznała w Czechosłowacji swojego późniejszego męża, z którym wyemigrowała następnie do Izraela. Zmarła w 1998 r. w miejscowości Gedera (zachodni Izrael – przypis tłum.)
