Erna Michel

urodzona 4 listopada 1894 r. jako Erna Meyerhoff
w Volkmarsen, Hesja, Niemcy

Rodzice
Betty Meyerhoff, urodzona w Openheim, urodzona w 1868 r.
Abraham Meyerhoff, urodzony w 1866 r.

Ślub 23 Października 1925 w Volkmarsen

Mąż
Sigmund Michel
urodzony 20 sierpnia 1888 r.
w Vetzberg, Hesja, Niemcy
zmarły 1 marca 1934 r. w Korbach

dziecko
Lieselotte Michel
urodzona 5 lipca 1926 r.
w Volkmarsen, Hesja, Niemcy

Erna Michel mieszkała ze swoimi rodzicami w kamienicy przy Geilingstraße w Volksmarsen. Rodzice byli właścicielami tej kamienicy, prowadzili tam również sklep wielobranżowy.

Już w marcu 1934 r. zmarł mąż Erny Michel. Popełnił samobójstwo podczas podróży służbowej.

W wyniku zarządzonego przez nazistów antyżydowskiego bojkotu sklep rodziców Erny prosperował coraz gorzej. Klientów było coraz mniej, a tych co jeszcze robili zakupy w sklepie, nękano i zastraszano do momentu, aż zaprzestali tam przychodzić. Rodzina została pozbawiona możliwości zarobkowych, więc żyli coraz skromniej.

Po nocy kryształowej (noc 9/10 listopada 1938 r.) rodzina została zmuszona opuścić swój dom i przeprowadzić się wraz i innymi Żydami z Volkmarsen do budynku, w którym mieściła się szkoła żydowska.

Racje żywnościowe dla zakwaterowanych w budynku szkoły były skrajnie ograniczone, rodzina dzięki wsparciu części sąsiadów i przyjaciół mogła zaopatrywać się w artykuły spożywcze.

Od rodziny Lichtensteinów Erna Michel dowiedziała się o możliwości emigracji dzieci do Holandii. 3 stycznia 1939 roku dziecięcym transportem Lieselotte razem i Ilse i Inge Lichtenstein zostały wywiezione do tego kraju.

Najpierw dzieci trafiły do domu dziecka w Bergen am Zee (północna Holandia), a od marca 1939 r. do domu dziecka w Amsterdamie. Następnie mieszkały w rodzinie rabina Philipa Franka i jego żony Berthy w Haarlem i w Amsterdamie. Później, w okresie od czerwca 1941 roku do stycznia 1943 roku Lieselotte mieszkała u żydowskiej rodziny Spiegel w Deventer (wschodnia Holandia).

Wiosną 1943 roku Lieselotte została przewieziona do policyjnego obozu przejściowego Westerbork. Stamtąd, 23 marca, transportem numer 4, została deportowana do obozu zagłady Sobibór. Transport wraz z innymi 1249 osobami dotarł do Sobiboru 26 marca 1943 roku. Najprawdopodobniej Lieselotte Michel została zamordowana bezpośrednio po przybyciu do obozu.

Pod koniec maja 1942 roku pozostałą w Volksmarsen Ernę Michel przywieziono do punktu zbornego (niem. “Sammelstelle”) mieszczącego się w sali gimnastycznej Zespołu Szkół przy ulicy Schillerstrasse w Kassel. Tam została zarejestrowana i poddana przeszukaniu.

Krótko przed “wyjazdem” Erna Michel podarowała przyjaciółce swojej córki naszyjnik należący do Lieselotte.

Rankiem 1 czerwca 1942 roku Erna Michel oraz 505 Żydów z okręgu Gestapo Kassel zostało wysłanych specjalnym transportem (niem.Sonderzug) nr Da 57, przez Halle i Chemnitz, gdzie do transportu wpędzono dodatkowo 1000 Żydów, do obozu zagłady Sobibór.

Oficjalnie miejscem docelowym transportu była Izbica – małe żydowskie miasteczko w dystrykcie Lublin, które służyło Niemcom jako getto tranzytowe. Pociąg najpierw dotarł na bocznicę kolejową do obozu pracy przymusowej w Lublinie mieszczącego się na terenie lotniska (niem. der Alte Flugplatz), we wschodniej części lubelskiej dzielnicy Majdan Tatarski. Tam z transportu wybrano ok 80 mężczyzn do pracy w tym obozie.

Ostatecznie 3 czerwca 1942 roku transport dotarł do Sobiboru. Przyjęto, że Erna Michel została zamordowana bezpośrednio po przybyciu do obozu zagłady Sobibór.

Rodzice Erny Michel, Albert i Betty Meyerhoffowie, zostali 8 stycznia 1942 roku wywiezieni do getta Theresienstadt (wtedy Protektorat Czech i Moraw, obecni Czechy). Według Księgi Pamięci Niemieckiego Archiwum Federalnego (niem.Bundesarchiv) w dniu 29.08.1942 roku zostali deportowani do obozu zagłady Treblinka.