Lieselotte Michel
urodzona 5 lipca 1926 r.
w Volkmarsen, Hesja, Niemcy
Matka
Erna Michel
urodzona 4 listopada 1894 r.
w Volkmarsen, Hesja, Niemcy
Ojciec
Sigmund Michel
urodzony 20 sierpnia 1888 r.
w Vetzbergu, Hesja, Niemcy
Babcia
Betty Meyerhoff
z domu Oppenheim, urodzona w 1868 r.
Dziadek
Abraham Meyerhoff
urodzony w 1868 r.
Lieselotte Michel mieszkała razem ze swoimi rodzicami i dziadkami ze strony matki przy ulicy Geilingstrasse w Volkmarsen. Rodzice byli właścicielami tej kamienicy, prowadzili tam również sklep wielobranżowy. Już w marcu 1934 r. zmarł mąż Erny Michel. Popełnił samobójstwo podczas podróży służbowej do Korbachu. W wyniku zarządzonego przez nazistów antyżydowskiego bojkotu sklep rodziców Erny prosperował coraz gorzej. Klientów było coraz mniej, a tych co jeszcze robili zakupy w sklepie, nękano i zastraszano do momentu, aż zaprzestali tam przychodzić. Rodzina została pozbawiona możliwości zarobkowych, więc żyli coraz skromniej.
Po represjach “nocy kryształowej” 9 listopada 1938 r. rodzina musiała opuścić swój dom i przeprowadzić się wraz i innymi Żydami z Volkmarsen do budynku, w którym mieściła się szkoła żydowska, to samo spotkało innych Żydów mieszkających w Volksmarsen.
Racje żywnościowe dla zakwaterowanych w budynku szkoły były skrajnie ograniczone, rodzina dzięki wsparciu części sąsiadów i przyjaciół mogła zaopatrywać się w artykuły spożywcze.
Od rodziny Lichtensteinów Erna Michel dowiedziała się o możliwości emigracji dzieci do Holandii. 3 stycznia 1939 roku dziecięcym transportem Lieselotte razem z Ilse i Inge Lichtenstein zostały wywiezione do tego kraju.
Dzieci trafiły do domu dziecka w Bergen an Zee (płn.-zach. Holandia, nad Morzem Północnym), a w marcu 1939 roku do domu dziecka w Amsterdamie. Następnie przez półtora roku Lieselotte mieszkała w rodzinie rabina Philipa Franka i jego żony Berthy w Amsterdamie i Haarlemie (miasto na zachód od Amsterdamu), a w okresie od czerwca 1941 roku do stycznia 1943 roku u żydowskiej rodziny van Spiegel w Deventer (wsch. Holandia). Wiosną 1943 roku Lieselotte eskorcie swojej “przyszywanej” babci, Sary Gosschalk, została przewieziona do policyjnego obozu przejściowego Westerbork. Stamtąd, 23 marca, transportem numer 4, została deportowana do niemieckiego obozu zagłady Sobibór w Polsce. Transport wraz z innymi 1249 osobami dotarł do Sobiboru 26 marca 1943 roku. Najprawdopodobniej Lieselotte Michel została zamordowana bezpośrednio po przybyciu do obozu.
Pod koniec maja 1942 roku pozostałą w Volksmarsen Ernę Michel przywieziono do punktu zbornego (niem. “Sammelstelle”) mieszczącego się w sali gimnastycznej Zespołu Szkół przy ulicy Schillerstrasse w Kassel. Tam została zarejestrowana i poddana przeszukaniu.
Krótko przed “wyjazdem” Erna Michel podarowała przyjaciółce swojej córki naszyjnik należący do Lieselotte.
Rankiem 1 czerwca 1942 roku Erna Michel oraz 505 Żydów z okręgu Gestapo Kassel zostało wysłanych specjalnym transportem (niem.Sonderzug) nr Da 57, przez Halle i Chemnitz, gdzie do transportu wpędzono dodatkowo 1000 Żydów, do obozu zagłady Sobibór.
Oficjalnie miejscem docelowym transportu była Izbica – małe żydowskie miasteczko w dystrykcie lubelskim, które służyło Niemcom jako getto tranzytowe. Pociąg najpierw dotarł na bocznicę kolejową do obozu pracy przymusowej w Lublinie mieszczącego się na terenie lotniska (niem. der Alte Flugplatz), we wschodniej części lubelskiej dzielnicy Majdan Tatarski. Tam z transportu wybrano ok 80 mężczyzn do pracy w tym obozie.
Ostatecznie 3 czerwca 1942 roku transport dotarł do Sobiboru. Przyjęto, że Erna Michel została zamordowana bezpośrednio po przybyciu do obozu zagłady Sobibór.
Rodzice Erny Michel, Albert i Betty Meyerhoffowie, zostali 8 stycznia 1942 roku wywiezieni do getta Theresienstadt (Protektorat Czech i Moraw). Według Księgi Pamięci Niemieckiego Archiwum Federalnego (niem.Bundesarchiv) w dniu 29.08.1942 roku zostali deportowani do obozu zagłady Treblinka.
